roñfl

Brezhoneg

Etimologiezh

Dianav. Ger meneget e geriadurioù Gregor (rounphl) hag ar Gonideg (rouñfl)

Anv-kadarn

roñfl /ˈrɔ̃f(l)/ gourel (liester : roñfled)

1. Ramz faltazius er marvailhoù pobl, euzhus e neuz, hag a zebr tud
   • [...] ma oufe ar roñfl emaoc'h amañ, diouzhtu e lazhfe ac'hanon [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 79.)
   • [...] marteze e kouskint evel ar roñfl. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 84.)
   • [...] ar roñfl kozh a roc'he bepred koulz ha biskoazh. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 84.)
   • [...] ken kriz eo hag ar roñfl kozh, nemet n'eo ket heñvel outañ a-ziavaez. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 88.)
   • — « A-raok ma varvin, te az pezo bec'h, » eme ar roñfl, [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 147.)
   • Kemerout a reont Nik ha kas a reont anezañ d'ar roñfl. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 36.)

Deveradoù

• roñflez

Troiennoù keñveriañ

• debriñ evel ur roñfl

Troidigezhioù

• galleg : ogre ^(fr)