paean

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pae-, pennrann ar verb paeañ, hag an dibenn-ger -an

Furm verb

paean /ˈpɛː.ãn/

  1. Furm ar verb paeañ e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
— Mar gounezan, e paean ur veaj da Bariz d'am filhor. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 305.)

Troidigezhioù