mintin

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

mintin /ˈmĩntĩn/ gourel (liester : mintinioù, mintinoù)

  1. Penn kentañ an deiz.
    • Eur born en em gavaz eur mintinvez gant eun tort hag a lavaras dezhan :
    — Asa, mignon, goal vintin e c'heus laket samm var da gein ?
    — Te gaf dit eo mintin, eme egile, abalamour n'eus digor nemet eur prenestr ganhez ! — (G. M., Feiz ha Breiz niv. 380, 1872, p. 120b.)

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Krennlavar

  • Ur gevnidenn diouzh ar mintin
    Sin a wall fin
    Ur gevnidenn diouzh an noz
    Sin a geloù mat antronoz

Troidigezhioù

Adverb

mintin

  1. abred
    • Sevel mintin-mat.

Troioù-lavar


Krennlavaroù

  • Evit pakañ louarn pe gad
    Eo ret sevel mintin mat
  • Evit tapout [konikl/louarn] pe c'had
    Eo ret sevel mintin mat