mik

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Marteze eus migañ, heñvelster ouzh mougañ.

Anv-gwan

mik /mik/

  1. sioul, difiñv, didrouz
    • Mik eo an amzer, an avel, ar mor.
    • Bezañ mik e galon

Gerioù heñvelster

Adverb

mik /mik/

  1. sioul, difiñv, didrouz
  2. marv, divuhez, difiñv.
    Bezañ astennet mik
  3. tre; penn-da-benn; lip-ha-lip
    chom a-sav mik, koll e benn mik, kousket mik, lazhañ mik, mervel mik, tevel mik
  4. war-lerc'h un anv-gwan: dall-mik, foll-mik, hag all.
  5. war-lerc'h un anv-kadarn
  6. mougañ mik un den, un emsavadeg



Troienn

Troidigezhioù

Estlammadell

mik ! /ˈmikː/

  1. Estlammadenn distaget evit lakaat unan bennak da devel.
    • <Skouer>.

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù

Anv-kadarn

mik /ˈmikː/

  1. Na lavaret na grik na mik : na lavaret ger ebet.
  2. Sentiñ hep mik na mak : hep ober touz, hep enebiñ.