lusenn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar strollder lus hag an dibenn-ger -enn.

Furm anv-kadarn

lusenn /ˈlysː.ɛn/ unanderenn benel (strollder : lus, liester : lusennoù).

  1. Unanderenn ar strollder lus.
    • <skouer.>

Troidigezhioù

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

lusenn /ˈlysː.ɛn/ hollek benel (liester : lusennoù).

  1. Latar, fetis dreist-holl.
    • Ne oa tamm lusenn ebet en aer hag an tiez en tu all d' ar pleg-mor hag ar mogerioù a oa spis hag a seblante tost-tre. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 410.)
    • Lusenn a zo, dour fuilhet en aer, ur mor a vorenn hilliget gant houlennouigou diniver. — (Maodez Glanndour, Komzou Bev, p. 25.)

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troidigezhioù