lenn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Anv-kadarn 1 :
Kavet en henvrezhoneg (lin, linnou).
Meneget er C'hatolikon (lenn).
Da geñveriañ gant ar gerioù llyn en kembraeg, lyn en kerneveureg, linn en iwerzhoneg, lindon en galianeg.
Gwelet ivez Dubhlinn (Dulenn).
Anv-kadarn 2 :
Kavet en henvrezhoneg hag en krennvrezhoneg (lenn).
Da geñveriañ gant ar gerioù llen en kembraeg, len en kerneveureg, linna en galianeg.
Verb :
Meneget er C'hatolikon (leen).
Da geñveriañ gant ar gerioù llên, darllen en kembraeg.
Furm-verb :
Savet diwar « lenn- », pennrann ar verb « lenn », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn 1

Al lenn Titicaca, e Bolivia.

lenn /ˈlɛnː/ benel (liester lennoù, lenneier)

  1. Ledennad dour, dous peurliesañ, naturel pe grouet dre stankañ ur red-dour
  2. Poull-kannañ.

Deveradoù

Troidigezhioù

Anv-kadarn 2

lenn /ˈlɛnː/ benel (liester lennoù)

  1. Pezh dilhad-gwele, anezhañ ur wiadenn gloan peurliesañ, lakaet war-c'horre al liñselioù.

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù

Verb

Livadur ur plac'h o lenn.

lenn /ˈlɛnː/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Sellet ouzh lizherennoù, gerioù pe arouezioù skrivet ha kompren o ster.
  2. deskiñ lenn:
  3. gouzout lenn:

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Furm verb

lenn /ˈlɛnː/

  1. Furm ar verb lenn e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb lenn en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.