kraou

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : krao
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : kraoñ


Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Meneget er C'hatolikon (crou).
Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn crau « kraou-moc'h ; krao » en kembraeg, krow « foukenn, laborenn, adti » en kerneveureg, cró « kloz, liorzhig-loened ; krao » en iwerzhoneg.[1]
Deuet eus ur ger keltiek *krewos pe *kruwos, eus *kreu(H)-o- pe *kruH-o-, deveret eus ur wrizienn indezeuropek *kreuH-, miret evel kráuti « berniañ, solierat » en lituaneg ha krȉti « kuzhat » en serbeg-ha-kroateg[2].
(Furm verb) Savet diwar « kraou- », pennrann ar verb « kraouiañ », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

kraou /ˈkrɔw/ gourel (furm vihanaat : kraouig, liester : krevier)

  1. Ti pe loch ma roer goudor ha boued d'ar chatal (deñved, mirc'hi, moc'h, saout)
  2. lojeiz dister:


Krennlavarioù

  • N'eo ket gant bokedoù e larta an hoc'h en e graou.

Rimadelloù

Gerioù heñvelster

-1- ti da lakaat loened

-2- ti fall da lakaat tud

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

1. ti, loch ma roer goudor d'ar chatal
2. kraou Nedeleg


Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 438.
  2. Nicholas Zair, The Reflexes of Proto-Indo-European Laryngeals in Celtic, Leyden, Brill, 2012, p. 170–71.

Furm verb

kraou /ˈkrɔwj/ (hag a c'hallfe bout skrivet "kraouy")

  1. Furm ar verb kraouiañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
  2. Furm ar verb kraouiañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn