kouezhas
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar kouezh-, pennrann ar verb kouezh pe kouezhañ pe kouezhel pe kouezhiñ, hag an dibenn-ger -as.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kouezhas |
| dre vlotaat | gouezhas |
| amreizh | digemm |
kouezhas /ˈkweː(z)as/
- Furm ar verb kouezh/kouezhañ/kouezhel/kouezhiñ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ.
-
- Hag eñ o tennañ er wezenn, ha kerkent, a vrank da vrank, e kouezhas un dra bennak na oa ket heñvel eus ur goukoug. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 23.)
- Evelato houman a lekea kement he foan da glask distaga an troad, ma kouezas war al leur-zi, [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 93.)
- Hogen, a-vec'h tizhet ment un den, e kouezhas diazezoù an tour en o foull. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :
- [...], hag ar berenn a oa gantañ en e veg a gouezhas d'an traoñ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 16.)
- He daoulagad a goueas warne. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 104.)
- Setu ar roue, dre e gozhni, a gouezhas klañv-bras. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 21.)