klukañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

klukañ /ˈklykːã/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Kas d'an traoñ lonkadennoù hir, hep diskrog (diwar-benn ar boued difonn pe dourek hag an dourennoù)
    • − Ar vag dre-dan o tont er-maez ar porzh, eme tad Tekla en ur zerc'hel da glukañ e dasad kafe du. [...]. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)
    • en ur glukañ banneouigou « sherry » hag en ur vutuniñ nouspet sigaretenn. RH. Kleier eured, p.46
    • kluket em eus ur vi. SAV 1941.
  • Ha te, ne c’houlennez ket a vell eget beza atao o kluka banneou. EK


Deveradoù

Troidigezhioù