klañv

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon (1499): claff.[1]
Kar d'ar gerioù kerneveurek klav, kembraek claf, heniwerzhonek clam « lovr », iwerzhonek clamh, skosek cloimh « rogn, gal ». Dont a rafent holl eus ur ger keltiek *klamos « klañv », gwrizienn KLÊM ha KLÄM, a gaver er gerioù sañskritek क्लामयति (klāmyati) « diviet eo », henc'hresianek ϰλαμαρός (klamarós) « gwan », ha latin clēmens.(Macbain)[2]

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen klañv
Derez-uheloc'h klañvoc'h
Derez-uhelañ klañvañ
Derez-estlammiñ klañvat

klañv /ˈklã/ /ˈklãw/

  1. A zo fallaet e yec'hed, a zo dalc'het gant un droug bennak.
  1. Chifet, heget, hegaset-kenañ.
  2. Klañv gant un dra pe un den : abalamour dezhañ.
  3. Mont klañv.

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Gerioù kevrennek

Gant un doareer

Gerioù kevrennek all

Deveradoù

Troioù-lavar

Krennlavar

Troidigezhioù


Anv-kadarn

klañv /ˈklã/ /ˈklãw/ gourel, kleñvien.

  1. Den klañv.

Gerioù heñvelster

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Jehan Lagadeuc, Claff, Le catholicon en troys langaiges scavoir est breton franczoys et latin, 1499, war lec'hienn ar Bibliothèque nationale de France.
  2. Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne