killi

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (celli, cilli).
Kavet en krennvrezhoneg (quilli, 1426).
Anavezet evel anv-tiegezh (Bosquilly) hag anv-lec'h hepken : Coat-ar-Guili, Guilly-Glaz, Le Guilly, Penguilly, Quillevere, Quilly-Faou.
Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn celli e kembraeg, kelli e kerneveureg ha coill « koadeg, forest » en iwerzhoneg.
Deuet eus ur ger keltiek *kallī-,[1] marteze eus ur wrizienn indezeuropek *kl̥d- a gaver er gerioù Holz « koad, prenn » en alamaneg, kládos « briñs, skourr(ig) » en henc'hresianeg ha kolóda « kef » e rusianeg.

Anv-kadarn

killi /ˈkiːli/ benel (liester killioù)

  1. (Dispredet) Bochad gwez.
    Ar Gilli.
    Bar Gilli ruz emaout o chom ?
    Ur gilli faou.

Adstummoù

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  1. Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 185.