kerez

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Amprestet digant al latin.
Meneget er C'hatolikon (queres).
Da geñveriañ gant ar gerioù ceirios(en) en kembraeg, keres(en) en kerneveureg.
(Furm verb) Eus kar-, pennrann ar verb karout, hag an dibenn-ger -ez, gant ur pebeiladur vogalennek a/e.

Anv-kadarn

Kerez

kerez /ˈkeː.res/ strollder (unanderenn kerezenn)

  1. Frouezh bihan ar gerezenn, bouedek ha chugonus, ruz pe velen o liv, krenn o stumm.
    • Nag int a zo flour ha ruz, va c’herez ! E-giz muzelloù gwerc’hezed o c’hoarzhin da baotred yaouank. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 121.)
    • Ar mein-kerez, babu, torret ha lakaet, pemp dornad anezho en ul litrad gwin gwenn, a zo koulz evel al louzoù diaraok ; evañ div loaiad anezhañ war yun bemdez, ha kemend-all div eur goude koan. — (Loeiz ar Floc'h, E louzou da bep klenved, in An Oaled, niv. 35, 1931, p. 12.)

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet keres(enn).

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troidigezhioù

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kerez
dre vlotaat gerez
dre c'hwezhañ c'herez
dre galetaat digemm
amreizh digemm

kerez /ˈkeːres/

  1. Adstumm eus karez, furm ar verb karout en eil gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.

Deveradoù