kel

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ken (evel cyn e kembraeg), troet da kel dirak ar gensonenn [l].

Adverb

kel /ˈkɛl/

  1. Adverb an derez-kevatal dirak an anvioù-gwan a grog gant ar gensonenn [l] : kel laouen, kel laosk, kel ledan, kel leun, kel lies, kel lirzhin, kel lous, kel lufr, ...
  2. Kelliez gweach ma teu e kaloun ann den c’hoantegesiou direiz, rak-tal e teu d’en em nec’hi. Skouer Jezuz .

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù