karo
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | karo |
| dre vlotaat | garo |
| dre c'hwezhañ | c'haro |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
karo /ˈkɑː.ro/
- Furm ar verb karet/karout e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
-
- Me az kar hag az karo, Agnez ! — (Loeiz ar Floc'h, Trubuilhou ar seiz potr yaouank, 1927, p. 29.)
- Gray evel ma karo ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 239.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :
- — « Doue eo ar Mestr, aotrou ; ha kaer o devezo an dud, pa garo e vezo treac'h. [...]. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 66.)
- « [...], pe aotre a roin d'an neb a garo da drouc'ha d'in va c'hribenn [...] ». — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 65.)
- Hogen, graet a garo, bepred am bo diskleriet da Vreizhiz kevrin an teirgwern « Pembroke ». — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 10.)
- Gant ur c'hemmadur dre c'hwezhañ (war-lerc'h ar raganv-gour renet am da skouer) :
Krennlavarioù
- Bet (bezet) Meurlarjez pa garo, nevez bihan c'hwevrer en em gavo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 322.)
- C'hoarïo meurz pez a garo, ur c'hostez euz ar c'hleuz a dommo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 322.)
- C'hoarïo meurz (an amzer) pez a garo, Pask en ebrel a vezo, pe ar C'hazimodo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 322.)