kanañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kan.
Nes d'ar verb latin cantare.
Meneget er C'hatolikon (canaff).
Da geñveriañ gant ar verboù canu en kembraeg, cana en kerneveureg.

Verb

kanañ /ˈkãːnã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kanet) (displegadur)

  1. Teuler sonerezh gant ar vouezh (diwar-benn an dud).
  2. (Dre astenn-ster) Brudañ.
  3. (Dre astenn-ster) Seniñ
  4. Kanañ gwerz ar bazhadoù da ub: reiñ bazhadoù dezhañ
  5. Kanañ meuleudi(où) da ub, da udb : e veuliñ.
  6. (Dre astenn-ster) Kanañ e jeu da unan bennak : lavarout e begement da unan bennak.

kanañ verb gwan

  1. Teuler sonerezh gant ar vouezh (diwar-benn an dud).
  2. Teuler kri heson e spesad (pa gomzer eus loened 'zo).
  3. Mont da ganañ : mont da sutal
  4. Bezañ koustus da brenañ:
    • Bremañ, moarvat, ar botoù-lêr a gan ivez. TBP 4/123

Deveradoù

Troioù-lavar

Krennlavarioù

  • Amzer vrav pa gan an alc'hweder
    Pell hag uhel en aer
  • Dibaot ar yar na goll he vi
    O kanañ re goude dozviñ
  • Ur yar pa he devez dozvet a zo ret dezhi kanañ

Troidigezhioù