kalet

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (calut).
Meneget er C'hatolikon (calet).
Da geñveriañ gant ar anvioù-gwan caled en kembraeg, cales en kerneveureg, calad en iwerzhoneg, caleto- en galianeg.
Anvioù-lec'h en Frañs : Pas de Calais, Pays de Caux diwar an anv meuriad galian : Caleti, ar re-galet.
Gwelet ivez Kaledonia (Bro-Skos), anv kozh a orin keltiek.
Kar d'an anv caleti eo ar ger kelt marteze (?).

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen kalet
Derez-uheloc'h kaletoc'h
Derez-uhelañ kaletañ
Derez-estlammiñ kaletat

kalet /ˈkɑːlet/; ken kalet

  1. Diaes da blegañ, da zidammañ, da voulc'hañ, da flastrañ:
  2. Diaes, poanius, kriz.
  3. Didruez.
  4. Gouest da c'houzañv kalz hep klemm.
  5. kalet evel an dir, an houarn, ar vein :
  6. livet kalet : teñval e groc'hen

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e vez skrivet kaled.

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù

Adverb

kalet /ˈkɑː.let/

  1. En un doare kalet.
    • Evel ar meder a sko war an ed a vez en e leur, evel se Judikaël, brezelour galloudus ha kalonek, a skoe kalet er stourmad, ha gouzout a rae lakaat e daoliou biroù da skeiñ e-lec’h ma kare. — (Yann-Vari Perrot, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 872.)
  2. kousket kalet : kousket kloz

Gerioù kevrennek