kañfard
Brezhoneg
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Anv-kadarn
| Unander | Liester | |
|---|---|---|
| Gourel | kañfard /Distagadur ?/ |
kañfarded /Distagadur ?/ |
| Benel | kañfardez /Distagadur ?/ |
kañfardezed /Distagadur ?/ |
kañfard /ˈkã.fːart/ gourel
- Den c'hwez ennañ betek re.
- [...], Herri a oa ur c'hanfard eus ar re vrasañ ; ne laboure ket, mezv e veze war ar pemdez ha mezv-dall d'ar sul : [...]. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 14.)
- [...], bez' e oa a bep tu d'an hent bagadoù paotred ha merc'hed o c'hortoz ar c'hozh kanfard, hag i o sutal, oc'h ober an hu outañ, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 56.)
- Da ober sistr da seizh kant kanfard bennak e oa, [...]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 36.)
- Kendirvi gompez e oa an daou gañfard a vo kaoz diwar o fenn en istor-mañ. — (Fañch Peru, Kañfarded Milin ar Wern, Skol Vreizh, 2008, p. 9.)
- Bugel pe krennard douget da ober troioù-kamm.
- Deiz va fask kentañ, soñj am eus, kanfard ebet nemedon ne zeuas d'an iliz gant ur jiletenn wenn ha gant ur vrec'henn seiz ouzh e vrec'h dehou. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 27.)
- « Tad, emezon, degouezhet eo deoc'h un dro bennak ober ho kanfard war ur marc'h-houarn ? — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 22.)
- [...] ; evit ar c'hanfard yaouank, piv e oa nemet o mab Erwan, lesanvet Pikoù. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 11.)