harz

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
(Furm verb) Savet diwar harz-, pennrann ar verb herzel, hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

harz /ˈhars/ hollek gourel (liester harzoù)

  1. (En e furm lies) Bevenn.
    • Jeanne d’Arc a zo ganet en ur bourk dister anvet Domremy, war harzoù al Lorraine e tu ar sav-heol deus Frañs. — (Gabriel Morvan, J.-M. Le Gall, Buez ar Zent, 1913, p. 887.)
    • Boleslas, roue ar Pologn, ne baouezas ket, betek ar bloaz 1018, da lammat dreist harzoù e rouantelezh, da zismantr ar c'hêrioù hag ar maezioù. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 508.)
  2. Tra a vir da vont war-raok.
    • C'hoant az peuz d’am spontañ, ankounac’haet az peuz eta penaos ar garantez ne anavez harz ebet hag ha echu bepred dre vezañ trec’h ? — (Paul Cadiou, Telen Merlin, Hamon & Kervellec, Brest, 1904, p. 54.)
    • Peb den a zoug e zamm — pep hini 'n eus e lod
      Ar bed ac’h a, a zeu, hag an holl draoù a ruilh.
      Ha ma glaskit ur wech lakaat an harz d’ar rod,
      A po 'ziwar ho fri — 'vel un diskrog-anduilh.
      — (Fañch Abgrall, Luc’hed ha Moged, 1935, p. 82.)

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Verb

harz /ˈhars/

  1. Stumm rannyezhel an anv-verb herzel.

Krennlavar

  • Re ziwezhat eo da harz
    Pa vez aet ar beg e-barzh.
    — (Krennlavar.)

Furm verb

harz /ˈhars/

  1. Furm ar verb herzel e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
    • Netra ne harz ouzhin pa vez droug ennon : me a ziskar ar gwez er c’hoadoù, a dorr gwern al listri, me a laka ar mor da lammat betek an neñv. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 73.)
  2. Furm ar verb herzel en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.