gweler

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -er

Furm verb

gweler /ˈɡɥeːlɛr/

  1. Furm dic'hour ar verb gwelet/gwelout en amzer-vremañ an doare-disklêriañ
Jilig. — Setu an Aotrou Patern. Pa gomzer euz ar bleiz, e lost a weler a bell pe a dost ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 32.)
[...] : nebeutoc'h a gristenien a weler hirie en oferenn-bred da sul Fask eget gwechall er gousperoù ur sul na veze ket zoken ur gouel-berzh, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 60.)
[...], ha kaer o deus ar c'hazetennou embann eo treh on armeou ha tost ar gounid da zond ganto, dislavared krenn e vez ar c'heleier-ze gand ar pez a weler hag a glever bemdez. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 86.)
Kenta medesin. — [...] ; gant diou c'houlaouen e weler atao gwelloc'h eget gant unan ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 17.)
E kalz tiegezhioù, ar park bihan an tostañ d'an ti a vez graet anezhañ « al liorzh ». A-wechoù e weler ennañ ur wezenn-frouezh bennak. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 62.)

Troidigezhioù