gourlen

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus gour- ha leun.

Skrivet gourlenn e TBP.

Anv-kadarn

gourlen

1. Mare ma vez ar mor en e uhelañ.
   • Peogwir emañ ar mor en e c'hourlen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 186.)
   • Da bet eur e vo ar gourlen ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 186.)
2. An traoù laosket war an aod gant ar gourlen.

Gerioù heñvelster

• gourlenad
• uhelvor

Gerioù heñvelster

• gourlanv

Gerioù enepster

• daere

Troidigezhioù

• galleg : pleine mer ^(en)
• saozneg : high tide ^(en)

gourlen

Verb

gourlen

1. Leuskel roudoù boued en-dro d'ar genoù, evel ma vez laosket bezhin ha lastez war an aod gant ar gourlen; debriñ re.
   • Hemañ en deus gourlennet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 186.)

Gerioù heñvelster

• gourlenad

Gerioù heñvelster

• gourlanv

Gerioù enepster

• daere

Troidigezhioù

• galleg : pleine mer ^(en)
• saozneg : high tide ^(en)