gouie
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar goui-, unan eus pennrannoù ar verb gouzout, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
gouie /Distagadur ?/
- Furm ar verb gouzout e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
-
- Den n'her gouie e kêr. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 35.)
- Hi ne ouie ket se ? - Gouie. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 196.)
- Pet eur oa pa oa aet a-zindan e bont, ne oufen ket her lavaret, n'her gouie ket e-unan. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 100.)
- Mar gouie un dra bennak ne lare ket. — (?, p. ?.)
- Gant ur c'hemmadur g/o :
- − [...]. Ar sorserez a ouie mat ne c'hoarvezje netra a gement-se [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 102.)
- − Me a ouie a-walc'h e oa un dra bennak ; [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 108.)
- Brezhonegerien eus an dibab a oa an daou gozhiad ez on bet savet ganto, met ne ouie lenn nag an eil nag egile. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 8.)
- E amzer-soudard a reas e Verdun ha, pa voe kaset di d'ober e goñje, ne ouie, evel just, na lenn na skrivañ, na ger galleg ebet. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 8.)
- Me a ouie a-walc'h e oa o tarc'heiñ bazhadoù ganin, abaoe an taol all. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 36.)
- Me a ouie a-walc'h en devoa c'hoant da gaozeal ganin rak gwelet a raen ar stumm warnañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 497.)
- Hennezh a ouie tout ar yezhoù a rae ar c'hizhier. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 559.)
- [...] — ha penaos e vefe bet souezhet ouzh o gwelout pa ouie pep tra en a-raok —, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)
- Gant ur c'hemmadur g/c'h :
- ... ne c'houie ket... Kenteliou ersoun Ars, XXII