giri

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus kiri gant ur c'hemmadur dre vlotaat.

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kiri
dre vlotaat giri
amreizh digemm

giri /ˈɡiːi/

  1. Furm kemmet ar verb karout en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.
    • Ma ! peogwir out ur paotr onest, hag ec’h eus ur wreg ha bugale, ar marc’h a zo dit. Va mevel a roio anezhañ dit pa giri. — (Roparz Hemon (diwar Chr. Marlowe), Fostus an doktor daonet in Pemp pezh c'hoari berr, Skridoù Breizh, Brest, 1944, p. 117.)