gervel

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (galu).

Meneget er C'hatolikon (gueruell, gueluer).

Da geñveriañ gant ar verboù galw en kembraeg, gelwel en kerneveureg.

Verb

gervel /ˈɡɛrvɛl/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Goulenn ouzh unan bennak dont.
   • Gervel ur mezeg.
   • Den ne glevas Seza o c'hervel d'an dijuni. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)
2. Gervel unan bennak dre e anv : lavaret e anv a vouezh uhel evit lakaat anezhañ da zont.
   • An ermit kozh a c’halvas pep hini dre e anv. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 141.)
   • Holl e oant deut dre ma vijent galvet dre o anv. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 142.)
   • Hag ar roue da c’hervel dre o anv kement pesk a zo er mor — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 127.)
   • Hag eñ da c’hervel an holl laboused-nij dre o anv. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 128.)
   • — [...]. Ma'z pez ezhomm ac'hanon n'az pezo nemet va gervel, hag e teuin ! — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 150.)

Doareoù-skrivañ all

En doare-skrivañ etrerannyezhel e kaver gerwel, gelwel, gelwer.

Stummoù all

• gelvel
• gelver

Troidigezhioù

• galleg : appeler ^(fr)
• kembraeg : galw ^(cy)

• kerneveureg : gelwel ^(kw)
• saozneg : to call ^(en)