gellout
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Verb
gellout /ˈɡɛlːut/ (anv-gwan-verb : gellet) (displegadur)
- Adstumm d'ar verb « gallout ».
- — « Ar marv mar gellan, » eme ar c'horf.
— « Ya, ar marv mar gellez, » eme Ivon, « [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 149.)
- — « Ar marv mar gellan, » eme ar c'horf.
- gellout ober udb
- — [...]. Mes penaos e raimp evit kas an aotrou Poullaouek d'al lestr, ha gellout her c'huzhat ouzh ar valtouterien ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 159.)
- Ne c'hellan ket kontañ deoc'h amañ kement tra a galon a voe graet e-pad emgann Kergidu ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 215.)
- Anez, penaos e kav deoc'h em bije gellet herzel ? — (Glaoda ar Prad, Buhez Skouerius Jenovefa Kontez a Vraban, 1926, p. 95.)
- Marc'h, roue Poulmarc'h, a veze laouen bras e galon pa c'helle mont da redek ar moc'h gouez e koadou bras e rouantelez. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
- gellout da gaout, da ober
- — Lojeiz a c'hellan da reiñ deoc'h », eme ar manac'h », mes ne vezo gwelloc'h eget ho koan. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 49.)
- Hag i o-zri ha mont ha diskenn en un ostaleri vras ha goulenn hag ur gambr a c'helljent da gaout dezho o-zri gant tri gwele e-pad ar foar. — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 161.)