gellfe
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
Kemmadur | Furm |
hep | gellfe |
dre vlotaat | c'hellfe |
amreizh | c'hellfe |
gellfe /ˈɡɛlfe/
- Furm ar verb gellout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- War-se, e roas Marzhin da Ulfin an urzh da zibrañ ha da vridañ e-kuzh, an tri marc'h gwellañ a c'hellfe kavout e marchosi ar roue. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 42.)
- — Nann, emezañ, va roue ; bez' ez eus un dra bennak hag a c'hellfe ho kwellaat. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 21.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :