garan

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Kavet en henvrezhoneg (garan).
Meneget er C'hatolikon (garan).
Da geñveriañ gant ar gerioù garan en kembraeg hag en kerneveureg, garanus en galianeg.
Gwelet ivez an doue galian Tarvos Trigaranus (tarv, tri ha garan e brezhoneg).
(Furm verb) Eus karan gant ur c'hemmadur dre vlotaat.

Anv-kadarn

garan /ˈɡɑː.rãn/ benel (liester : garaned (an evn) ; garanoù (an traoù all))

  1. (evnoniezh) : Evn tremeniat bras (Gruidae), hir e zivhar, dezhañ ur gouzoug hir ha gwevn hag ur pigos lemm.
  2. Ask hir ha strizh kleuzet war-c'horre un danvez (prenn, maen...).
  3. Toull hir ha don kleuzet en douar, riboul, garidenn.
  4. Micher. Doare benveg (toneller, kalvezer, munuzer).

Deveradoù

Troidigezhioù

Gwelet ivez

  • Ar pennad « garan) » e-barzh Wikipedia Pennad war Wikipedia

Furm verb

Kemmadur Furm
hep karan
dre vlotaat garan
dre c'hwezhañ c'haran
dre galetaat digemm
amreizh digemm

garan /ˈɡɑː.rãn/

  1. Furm kemmet ar verb karout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.