fulor

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

fulor /ˈfyːlɔr/ hollek gourel (liester : fulorioù)

  1. Imor taer a sav pa vezer drouklaouen-kenañ.
    • Un divinour maleürus, emezañ, a alumas ur fulor estrañch e kalon ar baianed en hon enep. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. ?.)
    • Darvoud sakr ar c'halvar a atizas c'hoazh e gasoni hag e fulor. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 15.)

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù