dislonkañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger dis- hag ar verb lonkañ pe an anv-kadarn dislonk hag al lostger -añ.

Den o tislonkañ.

Verb

dislonkañ /dizˈlɔ̃ŋkã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Disteurel trumm dre ar genoù ar pezh a zo bet debret pe evet.
2. Kas, teuler kalz a zanvez/zanvezennoù er-maez eus un dra bennak, ul lec'h bennak gant nerzh peurliesañ.
   • An dornerez a groz, ar greun a skrij ouzh ar potin, ar siminal a zislonk poultrenn ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 35.)

Gerioù heñvelster

• chetiñ
• ober chas bihan
• teuler

Deveradoù

• dislonkadenn
• dislonket

Troidigezhioù

• kembraeg : chwedi ^(cy) ,
• galleg : rendre ^(fr) , vomir ^(fr) , poser un renard ^(fr)
• italianeg : vomitare ^(it)
• saozneg : vomit ^(en) , puke ^(en)
• spagnoleg : vomitar ^(es)