digoumoul

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn koumoul.

Anv-gwan

digoumoul /diˈɡumːul/

  1. Hep koumoul
    • An oabl, e Breizh, ne chom ket pell digoumoul. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 57.)
    • Daoust da se e chome glas ar mor ha digoumoul an oabl. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù