diegi

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus diek hag -i

Anv-kadarn

.

diegi /diˈeːɡi/ hollek benel

  1. bezañ diegi en un den : bezañ lezirek.
  2. bezañ karget a ziegi : bezañ lezirek.
    • Den yaouank karget a ziegi A zastum poan war-benn e gozhni. — (A.-E. Troude, Nouveau Dictionnaire pratique Breton-Français du dialecte de Léon, p. 783.)
  3. kaout diegi : bezañ hep c'hoant da gemer an disterañ poan da ober un dra
  4. kaout diegi oc'h ober un dra bennak
  5. Kaout diegi da ober un dra bennak (raloc'h gant an araogenn da eget gant o, marteze dre fazi)
  6. dre fazi, hep araogenn
    • Diegi 'm eus en em sachañ diouzh an oto. — (Kristian ar Braz, Kest, Keit Vimp Bev, 2009, p. 6.). Gortozet e vije: "diegi oc'h en em sachañ/d'en em sachañ".
  7. pareañ un den diouzh e ziegi

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Kanaouennoù

Pa'z eo priñsez an diegi
Kontez al liboudennoù
Ha dukez 'vit al loustoni
Markizez ar strakelloù
Gouarnerez ar Jolori
Ha baronez ar pilhoù.

Mari Beg A-raok, Soniou Breiz-Izel, pajenn 184

Krennlavaroù

Meurz gant e reverzi
A laka ar wrac'h da gac'had en ti
Hag he merc'h koulz ha hi
Hag he matez gand he diegi
Na garzje ket dindanni.
(krennlavar) — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 322.)

Troidigezhioù