debriñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg (diprim).
Meneget er C'hatolikon (dibriff).
Da geñveriañ gant ar verb dybry en kerneveureg hag ar ger galianek depro (boued).
Diwar debr hag -iñ.

Verb

debriñ /ˈdeːbrĩ/, /ˈdiːbĩ/, /ˈdreːbĩ/; verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : debret) (displegadur).

  1. Euvriñ boued fetis, tev awalc'h.
  2. debriñ un tamm, debriñ ur begad
  3. debriñ eus un dra (boued, lestr)
  4. Krignat un dra bennak tamm-ha-tamm.
    • Debret e oa ar c'hleze gant ar mergl.
  5. Implijet da anv-kadarn. Obererezh debriñ.
    • An debriñ hag an evañ.

Gerioù heñvelster

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Krennlavarioù

Troidigezhioù

Anv-kadarn

debriñ /ˈdeːbrĩ/

  1. An ober
    • An debriñ hag an evañ a zo ret er bed-mañ. Krennlavar.
  2. Pred
    • Goude an debriñ.

-iñ