davit

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diouzh ar c'hrennvrezhoneg daguyt, savet diwar an araogennoù da hag evit. Deuet eo da vezañ ral er yezh a-vremañ.

Araogenn

Gour Furm
U1 davidon
U2 davidout
U3g davitañ
U3b daviti
L1 davidomp
L2 davidoc'h
L3 davito/davite
D davidor

davit /da.ˈviːt/

  1. Da gerc'hat traoù:
  2. Da gerc'hat tud:
Notenn
  • Kemmesk a vez a-wechoù etre davit ha davet.

Adverb

davit /da.ˈviːt/

  1. Da gerc'hat
    Pa vanko dour , me ‘yel davit. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 244.)
    N’eus tamm bara ebet ken ? –Nann met ar paotr a zo aet davit. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 364.)

Gwelet ivez