daoust

Brezhoneg

Etimologiezh

Deuet dre epentezenn t eus ur stumm krennvrezhonek *deuss (miret er stumm gwenedek deustou), eus ur furm henvrezhonek *dewis savet diwar an araogenn do « da » hag an anv-kadarn keltiek *wissus « gouiziegezh » en deus roet gwŷs « devennadenn, engalvadenn » e kembraeg ha fios « gouiziegezh » en iwerzhoneg.^[1]

Da geñveriañ gant an troienn goulennata heniwerzhonek duús, dús (< *do fhius).^[1]

Araogenn

daoust /dɔwst/; gwelout deustou, e doare Gwened.

Troienn a verk an dibab (XIX^vet kantved):
- Daoust deoc’h pe vervel ‘dan tri de Pe chom seizh vloaz war ho kwele, GBI 1/4
- Daoust dit pe eureujiñ din-me Pe chom seizh vloaz war da wele, GBI 1/18
Ger goulennata, en droienn daoust ha / daoust hag :
- Gwechall edo an traoù er c'hiz-se ; daoust hag hirio n'eo ket er memes tra ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 130.)
- — Daoust hag hi a vefe bev c'hoazh !... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 104.)
- — « Mes... mes... daoust ha gouzout a rit derc'hel zoken ur roeñv en dour ?... » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 101.)
- « Cheñch hent ? Daoust ha va oberou a sell ouzit ? [...] ! » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 16.)
- He c’haret a raen evelato, daoust d’ar re all, — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 188.)
En droienn daoust hag-eñ
Ger kreñvaat dirak ur ger goulennata:
daoust peseurt, daoust petore :
- Daoust, emezon-me, petore degemer a vo graet din ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 66.)
daoust petra

daoust piv

daoust pelec'h,

daoust a belec'h

daoust da belec'h :

Troioù-lavar

Daveoù

Roll an daveoù :

^[1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 171.