bridañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn brid hag al lostger -añ

Verb

bridañ /ˈbriːdã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : bridet) (displegadur)

  1. Lakaat ur brid (d'ul loen-kezeg)
    • War-se, e roas Marzhin da Ulfin an urzh da zibrañ ha da vridañ e-kuzh, an tri marc'h gwellañ a c'hellfe kavout e marchosi ar roue. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 42.)

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù