boutailh

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar ger gallek bouteille.

Anv-kadarn

Ur voutailh win, graet e gwer.

boutailh /ˈbutːaʎ/ benel (liester : boutailhoù)

  1. Tra e gwer, pe a-wechoù e plastik, da lakaat dour pe dourennoù a bep seurt.
    • Mad, evidonme na zinac'han ket ar republik ; lavaret a ran, a avad, ne d'eo eno emet eur geir, hag e zeo ret, evel evit ar voutaill guin, gouzout petra 'zo enhi abars kommer anei. — (Ar Wirionez niv. 10, 1877, p. 4.)
    • Pa velit eur voutail leun dirazoc'h, ne hellit ket miret da lavaret eur ger dezhi. — (Feiz ha Breiz niv. 17, 1881, p. 131.)
    • Ur voutailh c'houllo.

Gerioù heñvelster

Deveradoù


Troidigezhioù