bourrus

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « bourr- », pennrann ar verb « bourrañ » hag al lostger « -us ».

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen bourrus
Derez-uheloc'h bourrusoc'h
Derez-uhelañ bourrusañ
Derez-estlammiñ bourrusat

bourrus /ˈburːys/

  1. Dudius.
    • Piou ac’hanomp n’eo ket bet deverret e spered, ha n’en deus ket bet e walc’h a blijadur, o lenn « Pipi Gonto », « E Korn an Oaled », « Eur Sac’had Marvailhou », levriou bourrus kenañ hor c’henvroiz Dir-na-Dor, an aotrou beleg Jezegou hag Ivan Crocq (Doue d’e bardono), dastumet ganto enno ar brava ha plijusa istoriou a zo bet klevet morse en hor bro ? — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 6.)

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù