azaouez

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus *az-evezh : evezh div wezh.[1]

Anv-kadarn

azaouez /aˈzɔwːes/ gourel

  1. Doujañs.
    • N'en deus azaouez ebet evit den. — (Ar Gonideg, Dictionnaire celto-breton ou breton-français, 1821, p. 23.)
    • Ho temata a rann, Aotrou, euz e greiz va cʼhaloun, hag ho pedi a rann da gredi ez oun gant doujanz hag azaouez ho servicher vuel. — (Ao. beleg Herri, lizher eus ar 17 a viz Here 1843 da Ivon ar Moal, embannet e Gwalarn, niv. 136-137, Mae-Mezeven 1941, p. 406)
    • Kalz azaouez a vage evit ar vedisined a yae da saveteiñ buhezioù er bed a-bezh, pe evit tud a-seurt gant Coluche dre m'en doa hemañ krouet ar Resto du cœur. — (Aela Vaillant, Un deiz en nevez-amzer, e-barzh Dec'h e vo, Skolaj-Lise Diwan Roparz-Hemon, 1996.)
    • Penaos en defe enebet ur spered kizidik ouzh ur seurt doujañs d’ar pezh a zo bet azeulet hag a ro nerzh d’e dro d’an neb a vag an azaouez-se ? — (Per-Jakez Helias, Ruz-Koz ar foeterez-vro, rakskrid gant Claude Couffon lakaet e brezhoneg gant Charlez ar Gall, Emgleo Breiz, Brest, 1996, p. 5.)

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :