arre

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Adverb

arre /ˈarːe/

1. Adarre (e brezhoneg Treger)
   • — Setu amañ arre ar roched a zo warni teir zakadenn gwad ! [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 237.)
   • — [...]. Hag e tremenas arre an noz penn-da-benn o ouelañ hag o huanadiñ, hep gallout hen dishuniñ. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 240.)
   • Ma eo ret dezhañ pakañ e gorn-butun hag em lakaat arre da labourat. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 16.)
   • Pa errujont, e oa arre hanter debret o c'hoan gant ar vevelien all. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 18.)
   • Roet eo dezhañ ar pezh a c'houlenn, hag an dewarlerc'h ar beure, setu-eñ arre en hent. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 17.)
   • [...], hag an dewarlerc'h e komzas arre d'e verc'h a zimeziñ dezhañ, met da vat, hag e-pad eizh deiz ne roas peoc'h ebet dezhi gant ar gaoz-se. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 25.)

Troidigezhioù

• galleg : de nouveau ^(fr) , encore ^(fr)