arar

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar c'hrennvrezhoneg arazr, deuet eus ar ger keltiek *aratron a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *h₂erh₃-tro- a gaver er gerioù arātrum e latin, årder « henarar » e svedeg hag árotron (ἄροτρον) e henc'hresianeg.[1]
Da geñveriañ gant ar gerioù aradr e kembraeg, arader e kerneveureg hag arathar e heniwerzhoneg.

Anv-kadarn

Un arar stlejet gant kezeg

arar /ˈɑː.rar/ gourel, benel a-wechoù (liester : ararioù, erer)

  1. (Labour-douar) Ardivink gounid-douar, dezhañ ul labour disimetrek, stlejet gant un traktor, ul loen-saout pe ul loen-kezeg, a dalvez da dreiñ hag erviñ an douar.

Stummoù rannyezhel

alar, aler, arer

Gerioù kevrennek

Troienn

  • lakaat an arar a-raok ar c'hezeg : kregiñ gant al labour dre ar penn fall
  • lakaat an arar a-raok ar c'hilhoroù : kregiñ gant al labour dre ar penn fall
  • lezel an arar e-kreiz an erv : chom hep echuiñ al labour


Troidigezhioù

Gwelet ivez

  • Ar pennad « arar » e-barzh Wikipedia Pennad war Wikipedia

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 40.


Spagnoleg

Verb

arar

  1. arat
  • Ara bien y hondo, Cogeras pan en abondo. Arat mat ha don, hag ez po bara e-leizh.