antronoz

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Adverb

antronoz /ˌãntrɔ̃ˈnoːs/

  1. E-kerzh an deiz, d'an deiz zo diouzhtu goude an hini a vez graet anv anezhañ.


Gerioù heñvelster

Troioù-lavar

Krennlavaroù

  • Pa zav al loar abarz ann noz,
Had ar panez antronoz. — (Revue Celtique, tome III, 1876-1878, p. 68.)
  • Gwalarn kalmet diouz ann noz,
Su pe gevret antronoz. — (Revue Celtique, tome III, 1876-1878, p. 74.)
  • Ruijenn deuz ann noz,
Glao antronoz. — (Revue Celtique, tome III, 1876-1878, p. 76.)
  • Kelc'h loar dioc'h ann noz,
Glao pe avel antronoz. — (Revue Celtique, tome III, 1876-1878, p. 78.)
Sin a wall fin ;
Eur ginidenn dioc'h ann noz,
Sin a gelou mad antronoz. — (Revue Celtique, tome III, 1876-1878, p. 204.)
  • An hini a viras, a gavas
Antronoz vintin pa ziunas. — (Lavariou hon tud coz, Feiz ha Breiz niv. 6, 1901, p. 360.)
  • Ganeveden dioc'h an noz
Glao pe avel antronoz. — (Lavariou hon tud coz, Feiz ha Breiz niv. 6, 1901, p. 361.)
  • An hini a jom er ger dioc'h an noz
A vez divlam antronoz. — (Lavariou hon tud coz, Feiz ha Breiz niv. 6, 1901, p. 361.)

Troidigezhioù