alamandez

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Alamandez.

Etimologiezh

(1499) Krennvrezhoneg alamandes[1]. Eus ar ger henc'hallek almande, eus ar ger romanek *amendla (gant un -l- e galleg hag e spagnoleg, kemmesket m'eo bet ar ger gant gerioù arabek damheñvel sur a-walc'h), eus ar ger latin amygdala, eus ar ger henc'hresianek ἀμυγδάλη.

Anv-kadarn

alamandez /a.lã.mãn.des/ strollder (unanderenn : alamandezenn)

  1. Frouezh an alamandezenn
    • Ni zo karget deus krec'h ha traoñ
      Eus alamandez hag a graoñ.
      [2]
  2. heñvel o stumm ouzh alamandez, diwar-benn daoulagad
    • Setu Febe, doussik e zaoulagad-alamandez, flourik e battou, o vond da gaoud Fanch-Logod : — (Eur christen, Ar Republik ag eur C'hristen, Le Courrier du Finistère niv. 265, 11 a viz Du 1882, p. 2.)


Gerioù heñvelster

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Ar c'hCatholicon
  • [2] : Kloareg Yannig Herri, kanet gant an Itron ar Braz eus Pontrev, e-barzh : Alfred Bourgeois, Kanaouennoù Pobl, 1959.